Interview uit "Gezond zijn - Beter worden" door Fred Louter ‘De ziekte heeft me stilgezet’ ‘Er gebeurt niets in het leven wat niet voor jou is bedoeld.’ Het zijn ergens halverwege het interview de woorden van Poeldijker Ad de Heer (73). Niet dat hij ze zelf heeft bedacht, maar deze uit het soefisme (een spirituele stroming die de eenheid van religies voorstaat) afkomstige zinrijke spreuk resoneert in hem. De woorden geven de geboren Zeeuw als zelf praktiserend soefi rust. Met name nu, in uitdagende tijden. Want turbulente tijden zijn het de afgelopen jaren voor Ad, voormalig PABO-docent en inspecteur in het basisonderwijs. In januari 2021 werd hij getroffen door een CVA (herseninfarct of beroerte in de volksmond). Nauwelijks daarvan hersteld werd er in juli 2022 lymfklierkanker stadium 4 (ernstige, agressieve vorm) bij hem ontdekt. ‘Ik schrok enorm, natuurlijk. Wat heeft dit allemaal te betekenen?’ zegt Ad, gezeten in de kamer “Tourmalet”, een gespreksruimte binnen Carma, het centrum voor leven met en na kanker aan de Dijkweg in Naaldwijk. ‘Inmiddels heb ik zes chemo’s en twee immunotherapieën achter de rug en ben ik in afwachting van de actuele uitslagen op 31 januari (op het moment van schrijven nog niet bekend, FL). De tussentijdse scan was positief, maar zekerheid krijg ik eind januari. Ikzelf, mijn vrouw, de kinderen en kleinkinderen hopen uiteraard het beste. We gaan het zien.’ Activiteiten Tot die tijd is het dus afwachten voor Ad. Alhoewel dat ook weer niet helemáál zo is. Sinds Ad namelijk via een vriend Carma heeft ontdekt, maakt hij dankbaar gebruik van de mogelijkheden die het centrum hem biedt. Zo is hij regelmatig van de partij tijdens de activiteiten in het sfeervolle pand aan de Dijkweg, waar vrijwel elke dag mensen bij elkaar komen die op een bepaalde manier zijn verbonden door de ziekte kanker. Ad: ‘Al heb ik Carma pas sinds kort ontdekt, ik heb al aan heel wat activiteiten deelgenomen, bijvoorbeeld de ademsessies en meditatielessen. Die laatste gaf ik zelf ook in het soeficentrum in Den Haag, nu neem ik er zelf aan deel. Dat is toch anders. Er zijn individuele en groepsgesprekken met elkaar. Daarnaast heb ik een schilder- en tekenles, gevolgd en een workshop creatief schrijven, een voetreflexzonemassage gehad en heb ik met lotgenoten gewandeld in het Prinsenbos in Naaldwijk.’ Doener Ad vervolgt: ‘Wat ook heel interessant was: de workshop “Mijn positieve gezondheid” onder leiding van Diane van Leeuwen. Dat heeft me nieuwe inzichten over mezelf gegeven, met name naast het fysieke deel van de ziekte. Wie ben ik daarnaast, wat wil ik nog meer? Kortom: wat is er eventueel ná de kanker? Wat eruit kwam? Ik heb gemerkt dat ik echt een “human doing” was, heel actief. Zo was ik centrumleider van het soeficentrum in Den Haag, ik volgde taalstudies, ging vaak op reis. Kortom, ik zocht het soms iets te veel buiten mezelf. Nu maak ik door de ziekte de reis naar binnen. Is dat misschien de les die ik uit deze zware oefening ga halen? Ik denk het wel. De CVA was een eerste test, waarvoor ik niet helemaal slaagde. Al snel belandde ik namelijk weer in mijn oude doe-patronen. Toen gaf het leven mij een nieuwe, nog uitdagender oefening: kanker. Vluchten kan nu echt niet meer, de ziekte heeft mij stilgezet. Ik móét nu wel naar binnen, de plek waar innerlijke rust is te vinden. Ik ben – hoe gek dat ook klinkt – daarom ook een beetje dankbaar voor wat mij is overkomen. Ik krijg de tijd en kans om door te kunnen groeien. Mijn les is om iets meer van het leven te genieten, wat mijn vrouw bijvoorbeeld heel goed kan. Meer Zijn, minder doen. De lessen die ik leerlingen zelf gaf tijdens presentaties in het soeficentrum, mag ik nu zelf uit gaan oefenen. Is dat niet bijzonder?’ Een week later kreeg Ad het bericht dat hij gezond verklaard is; de kanker is verdwenen.