Op reis in Indonesië

Op 21 juli zijn Toos, Jaco en ik (Adriaan) vertrokken naar Indonesië. Het was een groepsreis, onze groep bestond in totaal uit 18 personen en de gids. We bezochten de eilanden Sumatra, Java en Bali. Op de site van Koning Aap staat er over te lezen: "Sumatra met zijn oneindige oerwouden en traditionele dorpen, Java met zijn spectaculaire vulkanen en prachtige tempelcomplexen en Bali met zijn geheel eigen cultuur en zijn adembenemende rijstterrassen. Het bijzondere aan deze reis is dat deze drie eilanden totaal verschillend van elkaar zijn." Vooraf had ik kennis genomen van deze woorden en zei het me niet zo veel als nu. De ervaringen die we hebben opgedaan zijn niet in woorden te vangen. De inspanningen die je er voor moet leveren, het vroege opstaan, de lange busritten, het vele lopen, het klimmen en klauteren, het soms lange wachten, het fysieke en mentale afzien: dat draagt er toe bij dat je alles intensief ervaart, dit is niet te vervangen door een film, video, boek of website! Deze weblog geeft dan ook niet meer dan een indruk, een tipje van de sluier.

Deze weblog heb ik gemaakt met de bedoeling er tijdens onze reis een aantal ervaringen op te zetten. Dat is gedeeltelijk gelukt. Na terugkomst heb ik de eerder gemailde ervaringen aangevuld en er foto's bij gezet. Zodoende is er een soort reisverslag ontstaan, in eerste instantie bedoeld om onze kinderen en familie op de hoogte te stellen en ieder die er in geïnteresseerd is. De weergave is zoveel mogelijk in chronologische volgorde; de eerste 5 dagen zijn samengevat bij dag 5. De epiloog krijgt nog een vervolg.

Sumatra

De eerste dag hebben we na aankomst meteen de stad Medan bezocht; een grote stad van meer dan 2 miljoen inwoners. We hebben een Hindoe tempel en een boeddhistische tempel bekeken en een moskee alleen van buiten. Daarna ging het over een onvoorstelbaar slechte weg vaak stapvoets door kuilen en rakelings langs andere auto's en fietsers naar Bohorok. Het is 60 km en we deden er 4 uur over. Maar het was wel de moeite waard. We hadden ons verblijf aan de rand van de jungle en zijn meteen de volgende ochtend om 5 uur (!) opgestaan en hebben een wandeling door de bush-bush gehad van 3 uur.

Het was heel mooi, we hebben oerang oetangs gezien en hen ook gevoerd met bananen. Daarna vertrokken we en zijn we weer terug gegaan over die vreselijke weg, het was nu gelukkig minder druk en het ging een uur korter. Onderweg zijn we nog gestopt bij een markt, waar we wat hebben rondgekeken. Heel kleurig allemaal, mooi geklede en vrolijke mensen. Er is hier wel veel Islam, maar niet al te zwaar aanwezig. Je ziet wel veel gesluierde vrouwen, maar lang niet allemaal. Nog niet de helft. Verder zijn ze meestal kleurig en vrolijk gekleed. Daarna zijn we doorgereden naar de volgende plaats (Berestagi), we hadden ook weer een mooi verblijf daar en zaten in prachtige huisjes die uitkijken op een vulkaan. Indonesie is heel mooi, de mensen zijn er vriendelijk, en zijn gastvrij.

Dag 5 Aankomst Tobameer

We zijn vandaag in een batakhuis geweest, waar een familie woont. Ze hebben ons verteld hoe ze daar leven. De reisleider was de vertaler van hun verhaal.

Onderweg kwamen we ook nog een bruiloft tegen. De bus stopte en we gingen kijken. De bruid en bruidegom in het midden, met om hen heen prachtig geklede mensen, die zongen en dansten. Ook gingen ze in een lange kring langs de bruid en bruidegom en gaven allemaal geld. Wij deden dat ook en ik heb veel op de film opgenomen. We zitten nu dus aan het Tobameer, zoek het maar eens op op de kaart. Een enorm groot meer, dat vroeger ooit schijnt te zijn ontstaan door vulkanische uitbarstingen. We zijn van plan om het morgen rustig aan te doen en niet mee te doen met een excursie. We zijn aan rust toe! En tegelijk kun je hier natuurlijk ook genieten, aan de rand van dit grote eiland. Het is nu avond. Toos gaat wel eten, ik niet, ik drink nu thee, dat is wel genoeg.


We zitten nu bij het Tobameer, en we hebben een mooie overnachting op een groot eiland in dit enorme meer op Sumatra. Alles is eigenlijk voorspoedig gegaan: de reis, de ritten per bus, en het bekijken van dit prachtige eiland. Een ding ging minder goed: velen van de groep zijn ziek geworden. Jaco heeft vannacht en vandaag veel overgegeven, hij voelde zich flink beroerd, maar het gaat nu al beter. ONGEVEER DE HELFT VAN DE GROEP IS MIN OF MEER ZIEK. Toos en ik nog niet, maar ik voel me ook niet echt lekker en ga vanavond niet eten. Het was natuurlijk een enorm lange vliegreis, waarbij we niet geslapen hebben en dus een nacht hebben overgeslagen. We ontmoetten onze reisleider op het vliegveld, Henk. Hij is Indonesier en spreekt goed Nederlands, hij kent het land en de taal dus goed.

Dag 6: Tobameer - Sipirok
We stonden vroeg op maar moesten een half uur op de boot wachten voor we vertrokken. De bus stond op ons te wachten en we konden op weg naar Sipirok. Onderweg stapten we uit bij een ananasplantage, bezochten we de traditonele markt in Bagile (veel vis en fruit).

Op de markt nam ik deze foto van drie zussen, waarvan er één heel trots haar kind in de armen heeft.

We bezochten nog een traditioneel adatdorpje waar we een ulosdoek kochten. Het hotel in Sipirok was hoog gelegen, je had er een mooi uitzicht.

Dag 7 was de langste busrit: van Sipirok (Tobameer) naar Bukitingi. Onderweg zijn we uitgestapt bij een kruidentuin, waar we zagen hoe een aap kokosnoten uit een palmboom haalt.

Verderop hadden we een koffiestop waarbij we een aantal jonge moslims en moslima's ontmoetten.

In Noord-Sumatra leven de Batyak-volken, dat zijn christenen; verder domineert hier op Sumatra de Islam. Je ziet hier erg veel vrouwen en meisjes met hoofddoeken. Wat opvalt is dat de meeste hoofddoeken hier wit zijn en de kleding is vaak kleurig. Ook is het gedrag van deze meisjes en vrouwen veel opener dan in Nederlandse moslima's. Bij de koffiestop die we hadden zagen we groepjes moslimjongeren zitten die daar zaten te eten. Al gauw waren er een paar jongens die achter enkele jonge reisgenotes van ons gingen staan, en anderen namen hen dan met hun mobieltje op de foto! Dat was al aardig vrij gedrag. Op een gegeven moment vroegen een paar van die meisjes aan onze (Indonesische) gids of ze kennis mochten maken met Jaco. Ze gingen met z'n vieren naar hem toe en gaven hem een hand, en ze gingen naast hem zitten. Een prachtig gezicht, Jaco tussen moslima's, ze praatten gezellig met elkaar. Even later kwamen er nog meer, en zo was Jaco omringd door moslima's:

De eerste vier van hen hebben hem hun adres gegeven, ze willen graag de foto's toegestuurd krijgen die ik heb gemaakt. Het was een hele leuke stop onderweg, die Jaco wel niet gauw zal vergeten.

Na deze ontmoeting hadden we een leuke lunch op een mooie plaats langs een rivier:

Toos bij een bruisende rivier

We gingen de evenaar over bij Bonjol.

De reis ging verder naar West-Sumatra, het leefgebied van de Minangkabauers. We kwamen in het donker aan in Bukitingi. Na het diner nog gewandeld, waarna we het hotel moeilijk konden terugvinden en we de weg (bijna!) kwijt raakten.

Dag 8
In Noord-Sumatra leven de Batak-volken, dat zijn christenen. Verder is er veel Islam op Sumatra. Het sterke geloof in de islam valt echt op. Het is ongelooflijk, maar je wordt 's morgens om half 5 al gewekt door de indringende oproepen, de stemmen en recitaties van de moskee. De hele dienst wordt soms uitgezonden, vrij hard, onontkoombaar! Dat is wel onvoorstelbaar in Nederland. Ook zie veel vrouwen en meisjes met hoofddoeken. Dat is niet erg naar omdat het niet in het zwart is. De meeste hoofddoeken hier zijn wit en de kleding is vaak kleurig. Ook is het gedrag van deze meisjes en vrouwen naar mijn idee veel opener dan in Nederland.

Onder begeleiding van een lokale gids hebben we een wandeling gemaakt van 9 tot 14 uur. De tocht ging door de Ngaraikloof. De rotswanden van de valleien waren inderdaad steil; Marco legde ons uit dat hier de as zichtbaar is van de vulkaanexplosies die miljoenen jaren geleden plaats hebben gevonden, en waarbij het Tobameer is gevormd, dat in wezen één grote krater is. hier  Af en toe gingen we blootsvoet door een snelstromend riviertje. boeiend was het. 's Middags hadden we een enorme regenbui, die heel lang duurde. Aan het eind van de middag een mislukte poging om het internet op te gaan en de weblog aan te vullen. Een uur voor niets getypt. Er was maar korte tijd om te eten. Maar niet getreurd, 's avonds hebben we een Minangkabau-dansvoorstelling bijgewoond en dat was prachtig. Jaco is tamelijk populair, toen we een dansvoorstelling bijwoonden koos een van de danseressen aan het eind Jaco uit voor de slotdans, en Toos werd ook uitgekozen overigens, erg leuk was dit.

Ook Jaco genoot zichtbaar, vooral na afloop!

Dag 9 Bukittinggi - Maninjau
We hadden een korte busrit naar de start van de wandeling, die omlaag ging naar het Maninjaumeer  dat we in de diepte zagen. Onder leiding van een lokale gids daalden we in ongeveer drie uur af naar dit meer. De wandeling was mooi, door de ongerepte natuur. 's Middags hebben we lekker rustig bij het huisje gezeten en wat gelezen en rondgekeken. 's Avonds na het diner naar muziek geluisterd. Henk zong enkele liederen (Green green grass of home!) en er was een zangeres die het goed deed.

Omdat het lied van Tom Jones zo bij de vakantie is gaan horen (Henk heeft het minstens drie keer gezongen en wij hebben er van genoten) heb ik vanwege de nostalgie het begin van de tekst hier neergezet:

"Green Green Grass Of Home"
The old home town looks the same as I step down from the train,
and there to meet me is my Mama and Papa.
Down the road I look and there runs Mary hair of gold and lips like cherries.
It's good to touch the green, green grass of home.
Yes, they'll all come to meet me, arms reaching, smiling sweetly.
It's good to touch the green, green grass of home.
The old house is still standing tho' the paint is cracked and dry,
and there's that old oak tree I used to play on.


Dag 10: Transfer naar Java
Het was een echte transportdag: met de bus naar Padang; daarna twee vluchten: eerst naar Jakarta en daarna naar Yogjakarta, waar we met een korte busrit naar het hotel reden. We hebben 's avonds met een groepje gegeten in 'Biertje'; het was goed eten en het was er gezellig. Er kwam nog een muziekgroep van zes personen; ze zongen leuk en haalden uiteraard daarna geld op. Vervolgens ben ik nog naar een internetcafe geweest.

31 juli 2006

Yokjakarta, Java

Dag 11
We zitten nu in Yokjakarta, Java, een grote stad. We hebben het goed op onze reis, Indonesie is mooi, de mensen zijn vriendelijk, de groep waar we mee reizen is een prettige groep en alles loopt wel goed. Er zijn natuurlijk altijd kleine dingen die minder gaan. Zo heb ik mijn tamelijk nieuwe sportschoenen in de bus op Sumatra laten liggen en kreeg ik zojuist geen geld uit de pinautomaat; terwijl ik de pincode al had ingetoetst en op het gled stond te wachten. De pas kwam terug, alleen kwam er geen geld. Ik heb de postbank gebeld en die zeiden dat er niets af was gehaald, dus we hopen er maar het beste van. Altijd dat gedoe met pinnen!

Vanmorgen zijn we naar de Borobudur geweest, het grootste boedhhistische monument ter wereld. Hier zie je een totaaloverzicht, met aan de zijkant links een zeil, waaronder de herstelwerkzaamheden plaatsvinden vanwege beschadigingen die zijn opgetreden door de aardbeving. De beschdigingen vielen uiteindelijk mee.

Er is hier geen boeddhisme meer, maar het monument staat er wel, het is van de 10e eeuw en was gespaard gebleven onder de as en lava. Het was heel mooi daar te zijn, wat je er mist is de spirituele context omdat het boeddhisme er niet aanwezig is. Het is nu alleen een monument voor toeristen. Het was er trouwens erg rusig, er waren nauwelijk toeristen, vanwege de aardbeving en de vulkaan hier in de buurt.

Uitzicht vanaf de Borobudur. Het monument heeft zo veel gezichten dat het niet goed compleet in beelden is weer te geven.

We hebben op een afstand de Merapi gezien en ook gezien dat er een rookpluim boven hangt. De vulkaan is actief, 's nachts schijn je de rode lava te kunnen zien die er uit stroomt.

Na het bezoek aan de Borobudur werden we overspoeld door mensen die ons van alles wilden verkopen, het was minstens zo erg als in India. Maar ja, wat wil je, wij waren zo'n beetje de enige toeristen. We hebben nog aardig wat gekocht, en ik heb veel te veel betaald voor drie boeddhabeeldjes. Ik kwam in een tamelijk serene sfeer naar beneden, ontmoette toen de verkopers van boeddhabeeldjes, die veel te hoog begonnen en heb me er aardig door laten misleiden en me af laten zetten. Nou ja.

Vanmiddag zijn we met een bus Yokjakarta doorgereden. Een hele grote stad met veel verkeer. Je ziet hier duidelijk de restanten van de aardbeving, van behoorlijk veel huizen zie je schade, bij het ene huis weinig, bij andere veel. Het mooiste hindoetempelcomplex in Java, de de beroemde Prambanantempels, schijnt ook erg beschadigd te zijn, daar gaan we waarschijnlijk overmorgen, als we hier vandaan gaan, nog langs.

's Avonds zijn we naar een uitvoering met zang en dans van de Ramayana geweest, een hindoe-epos. Met de riksja erheen gereden, in een kleine colonne. Was heel apart. Daarna gegeten, was gezellig en lekker. De voorstelling was boeiend. De apen werden gespeeld door enkele jongens die ik later op de foto zette, met de belofte aan hun moeder om de gemaakte foto's op te sturen.

De Ramayana, het grote epos uit India, vertelt het verhaal van de kroonprins Rama en zijn vrouw Sita. Rama wordt verbannen en dwaalt samen met Sita een tijd rond in het bos. Na de ontvoering van Sita maakt Rama een einde aan het bewind van de slechte koning Ravana, die uiteindelijk met de hulp van Hanuman door Rama wordt gedood. De Ramayana is duizenden jaren oud en een van de meest beroemde werken aller tijden. Mooi dat dit hier werd opgevoerd: een Hindoe-epos in een voornamelijk Islamitische omgeving.

Het weer hier is goed; steeds tropisch warm, maar niet te warm, rond de 28-30 graden, 's middags vaak bewolkt en op Sumatra hebben we ook enkele hevige regenbuien meegemaakt.

Dag 12
Met een busje naar het Deng-plateau geweest, een uur later vertrokken omdat de bus maar niet kwam. We zijn met een busje naar Wonosobo geweest, waar we de oudste Hindoe tempels van Java hebben gezien: Arjuna complex, Candi Bima, Candi Gatutkaca en Candi Dwarawati (dit is voor de volledigheid!). Daarna zijn we naar een bruisende vulkaan gegaan in een gebied waar Henk vroeger een pijpleiding heeft helpen aanleggen. De grond was er warm onder onze voeten en we zagen inderdaad het donkere water borrelen en de dampen opstijgen:

Ook hebben we om twee mooie blauwe meren heen gewandeld:

Morgen zitten we nog een dag in Yokjakarta en daarna rijden we door naar het zuiden van Java en vervolgens naar Bali.

3 augustus 2006

Malang, Java

Dag 13: Yogyakarta - Tawangmanguvanuit
Vanuit Yogyakarta hebben we eerst de beroemde maar helaas door de aardbeving beschadigde Prambanantempels bezocht. Wij waren zo'n beetje de enige toeristen. We hebben er met een treintje rondgereden en aardig wat foto's gemaakt.

De hoofdtempel was dicht vanwege beschadigingen na de aardbeving. Het was mooi om er geweest te zijn, we hebben in ieder geval alles aan de buitenkant kunnen zien.

Vanuit het tempelcomplex konden we ook de Merapi weer zien.

Daarna zijn we doorgereden naar het paleis van Surakarta; dat is een sultanpaleis. Toen we er aankwamen was er een voorstelling met zang en dans, heel mooi, ik heb er aardig wat van gefilmd. Ook kregen we een rondleiding en heb er diverse foto's van. Ik hoop dat alles gelukt is! Daarna hebben we gegeten; langzamerhand krijgen we genoeg van de nasi goreng en heeft ieder wel zin in meer westers eten. Dat was daar ook te krijgen. Langs tabak- en suikerrietvelden reden we toen naar de mysterieuze en erotische Sukuhtempel.

Viel op zich nog wel een beetje tegen, het was tamelijk kleinschalig en de erotiek spetterde er niet van af, maar de tempel is wel erg mooi gelegen. Van daar uit hebben we een pittige wandeling gemaakt van ongeveer drie uur door het prachtige berggebied naar ons volgende hotel in Tawangmangu. De bus was er al naar toegereden met onze spullen. Jaco en nog enkele anderen hadden geen zin in de wandeling, zij zijn met de bus naar het hotel gegaan. Aan het eind van de wandeling kwamen we voor een gesloten hek waar we over heen moesten klimmen; daarna kwamen we bij een mooie waterval. Het hotel was wel aardig, niet lux: een eensterrenhotel. Maar goed, het was er te doen. Nog gezellig met een groepje in de hal gezeten en wat gedronken. We hebben gedouched bij Jaco op de kamer, de onze deed het niet.

Dag 14: Tawangmangu - Malang
Eerst hadden we een korte maar steile rit met minibusjes naar het het bergdorpje Sarangan op 1287 meter hoogte en uitzicht op de Gunung Luwu. Het is een stuwmeer waar we omheen gelopen hebben. Niet heel bijzonder. Daarna was het nog een hele rit naar de stad Malang. We zitten daar in een hotel in een buitenwijk; in deze omgeving hebben vroeger veel Nederlanders gezeten, de huizen staan er nog: typisch grote, Hollandse vrijstaande huizen. Heel apart is het dat je in Indonesie voortdurend de Hollandse tijd weer tegen komt. Veel Indonesiers spreken ook enkele woorden Nederlands, ze vinden het leuk om mensen uit Belanda te begroeten.

Vanavond zijn we met enkele mensen in het centrum gaan eten. Het is erg erg druk, en doet westers aan, hoewel de Islam hier sterk vertegenwoordigd is. Maar wat ik al schreef, een andere Islam dan bij ons.

Morgen hebben we een excursie naar de theetuinen van Wonosari. We gaan dan naar een theefabriek en maken een wandeling met uitzicht op de theetuinen. In de middag gaan we naar Sukapura, waar we overstappen in kleinere busjes die ons naar de Bromovulkaan zal brengen. We gaan dan de volgende dag om 4 uur 's ochtends de top van de krater van deze vulkaan beklimmen ... ik ben benieuwd! Na de klim gaan we door naar Kalibaru.

Het is een intensieve reis en we leren Indonesie op deze manier aardig kennen. We hebben veel gedaan en gezien. De tijd gaat nu langzamerhand opschieten, over ruim een week gaan we aan de terugreis denken. Nu nog niet! We genieten hier en vinden het een hele fijne groep waar we in zitten. Iedereen is heel sociaal en houdt rekening met elkaar. Ik moet het af en toe op een leuke manier ontgelden dat ik mijn schoenen op Sumatra in de bus heb gelaten. Vanavond heb ik trouwens nieuwe schoenen gekocht, voor omgerekend 13 euro, dus dat is te doen!

7 augustus 2006

Van de Bromo op Java naar Lovinabeach op Bali

Dag 15: Malang - Bromo
We zijn met drie busjes op weg gegaan naar een theeplantage. Wij (Toos, Martine, Jan, Henk en ik) zaten in het eerste busje. De andere busjes hadden achter ons aan moeten rijden volgens Henk, maar dat deden ze niet. Zo stopten alleen wij in Toko Oen; de anderen van de groep hebben een tijdje op ons zitten wachten en hebben dus het volgende niet gezien (en dat vonden ze - begrijpelijk! - niet zo leuk!):

Het was bijzonder leuk om de theeplantage te bezoeken; de pluksters moeten daar hard werken voor een karig loon. Ze hebben een enorme vingervlugheid, maar dan nog duurt het volplukken van een mand een hele tijd.

Drie theepluksters

Ook hebben we een interneringshuis bezocht, waar Hollandse vrouwen en hun kinderen in de Japanse tijd gevangen werden gehouden. Nu doet dit huis dienst als hotel-restaurant.

In de middag zijn we via Probolinggo naar Sukapura gereden, waar we zijn overgestapt op een kleinere bus, die ons naar de Bromovulkaan heeft gebracht. Het hotel is daar schitterend gelegen, met een prachtig overzicht over een vulkaanlandschap.

Onze gids en groepsleider Henk

Dag 16 Bromo - Kalibaru
's Ochtends om 04.00 uur gingen we met jeeps op weg om de zonsopkomst te zien boven het vulkaanlandschap. Koud dat het was!

Heel mooi om de zon te zien opkomen. Daarna bracht een jeep ons naar een punt waar paarden wachtten. Te paard gingen we toen omhoog naar het begin van de trap, die naar de kraterrand van de Bromo vulkaan leidt. Het rijden te paard was een hele belevenis, het pad ws oneffen en stijgend, maar de paarden werden goed geleid door hun baasjes die er naast liepen. De omgeving lijkt op een maanlandschap. Aangekomen bij de trap moet je 246 treden omhoog klimmen naar de kraterrand. En daar stonden we dan, op de rand van een rokende vulkaan:

Na deze belevenis hebben we onze reis vervolgd naar Sukapura, waar we weer op onze eigen bus zijn overstapt voor de rit naar Kalibaru. In Kalibaru logeerden we in bungalowtjes nabij koffie-, cacao- en rubberplantages.

Dag 17: We hadden er een heerlijke vrije dag in Kalibaru, waar we hard aan toe waren na de vroege inspanningen op de Bromo.

Dag 18 - We gaan naar Bali!
We hebben 's morgens eerst nog een school bezocht, een geweldig bezoek was het. We mochten de klassen in en hadden korte gesprekjes met leraren en leerlingen.

Vervolgens reed de bus langs de noordkust van Oost-Java naar Banyuwangi, naar de veerboot. We hadden een goede reis en kwamen rond 12 uur in Bali aan, Lovina beach. We hebben hier een mooi verblijf en zitten in mooie huisjes, aan de kust. Het strand is hier niet veel, veel kleine zwarte grintsteentjes. Maar het is boeiend om hier te zijn.

We zijn allemaal (denk ik) wel moe, het is een intensief programma. Vooral om half 4 opstaan om de zonsondergang bij de Bromo vulkaan te zien breekt je op, het steeds 's morgens vroeg opstaan ook, en ik kan 's avonds niet goed inslapen, dus op den duur raak je achterop qua energie. Maar morgen hebben we weer een soort rustdag, al hangt het van jezelf af of je rust neemt. Toos en Jaco hebben om half 6 een morningcall afgesproken, ze willen naar de dolfijnen met een bootje. Dat zie ik nog even niet zitten; we gaan wel met z'n drieen en anderen van de groep om half 10 snorkelen. Lijkt me leuk! (Was het ook, maar in het begin viel het niet mee!)

Dag 19: Lovina Beach
Om half 10 gesnorkeld, voor het eerst in mijn leven, was leuk, bijzonder mooi is het leven onder water, al viel het snorkelen in het begin niet mee. 's Middags naar het dorpje in de buurt geweest, over het pad langs de Hindoetempeltjes, spullen gekocht (te duur!) en geinternet. Zo'n 20 minuten lopen van het hotel is een klein plaatsje, waar we nu zijn en waar we weer eens kunnen internetten. Toos en Jaco hebben er in de tussentijd sarongs gekocht.

Er is een smal pad naar dat dorp, dat leidt langs een Hindoetempel.

's-Avonds naar het Volle Maan feest geweest, waar Hindoes offers brachten aan de goden. In het hindoeïsme en het boeddhisme gebruikt men de maankalender als leidraad in het religieuze leven en de bepaling van de feest- en gedenkdagen.

Een aardige oudere man ontmoet, spiritueel leider (pandit). Was een beetje doof. Op de foto gezet, die ik hem zal opsturen. Verder veel gefilmd. De mensen waren er open, vriendelijk en we waren er welkom om in onze sarong deel te nemen aan de ceremonie op het  tempelcomplex.

Volle maan
De volle maan schijnt boven Bali
Hindoes brengen offers aan de goden
en wij vieren vakantie.
Heilig water wast schoon
rijstkorrels op ons voorhoofd
verbinding tussen hemel en aarde.
Schoonheid van het land
de natuur, de cultuur
ontmoetingen
verrijking van ons leven.

Na afloop was ik nog net op tijd om deel te nemen aan de (voor ons vegetarische) barbecue aan het strand, met aansluitend een uitvoering van Balinese dansen.

Balinese en Hollandse schoonheden...

De tijd schiet op, nog drie volle dagen, dan begint de terugreis. Het is mooi geweest, het is nog steeds mooi, maar langzamerhand raakt de energie wat op en komt de terugeis in zicht. We hebben een fantastisch leuke groep, ieder heeft aansluiting, en dat maakt de reis prettig. Morgen dus nog in Lovina, daarna naar Ubud; nog wat souvernirs kopen en dan richting Holland!

11 augustus 2006

Bali

Dag 20
Van Lovinastrand naar Ubud was een relatief korte rit. Ubud is een drukke stad, veel verkeer. Het is een tamelijk lange wandeling van het hotel naar het centrum. We hebben 's middags de markt bezocht en er wat spulletjes gekocht. Wat een drukte! We moesten op tijd terug zijn voor de apendans (Kecak). Met een busje gingen we er, met z'n negenen, naar toe. Het was krap in de bus mag ik wel zeggen. Maar het was de moeite waard. Een koor van mannen begeleidde de dans (zonder muziek of gamelan). Ze zongen en dansten het Ramayana-epos, een koningsdrama uit de Hindoe-literatuur. Bijzonder boeiend om mee te maken, heel apart, de geluiden die de mannen voortbrachten: cak-cak! (tsjak-tsjak, mischien is hier het tsjakka wel van afkomstig van onze Emiel Ratelband!). En boeiend was het dansen van o.a. Rama, Sita, Laksamana, Trijata, Meganada, Sugriwa. Het slot is dat de apengroep wint van de reuzen en dat Rama en Sita weer verenigd worden.

De vuur-scenes waren spectaculair.

Dag 21: Ubud
Deze dag hebben we op onze eigen manier doorgebracht: gewandeld op niet aangegeven smalle paadjes, dwars door de sawa's. Een boer hielp ons de weg te vinden (kostte wel een fooi van 5000 Rps); hij ging een stukje mee en door een rivier over te steken kwamen we op een pad uit, midden tussen de sawa's. Daar was een kleinschalig hotel gelegen, waar Fransen bivakkeerden en waar we koffie hebben gedronken. We zijn doorgewandeld en kwamen in de tempel van Monkey Forest. De apen zijn er brutaal, maar we hebben er niet veel last van gehad. Daarna hebben we gegeten in een restaurant dat uitkijkt over de sawa's (een uur op het eten gewacht) en vervolgens nog wat laatste spullen gekocht.

De tempel was leuk om te zien. Ook kwamen we bij een grafheuvel, waar mensen begraven liggen die ze later gaan cremeren (verbranden volgens Hindoe traditie).

Die avond was onze afscheidsavond. In stijl afscheid genomen van Henk: hij werd in een 'fout' gekleurd tenue neergezet en nam het allemaal laconiek op. Hij was een goede gids en had een onmisbare bijdrage aan de sfeer in de groep. Er was deze avond muziek en er werd gedanst. We deden allemaal mee, de een uitbundiger dan de ander. Ook zong Henk weer enkele liederen. (De avond in Bromo werd wat mij betreft niet overtroffen.)

Dag 22 Vertrek
Ik schrijf dit bericht vanuit het vliegveld van Kuala Lumpur! We vertrokken om half elf met de bus van het hotel voor de terugvlucht naar Nederland. We hebben een vlotte reis gehad vanuit Bali naar hier, maar moeten nu wachten vanaf 5 uur tot 11 uur vanavond. Dat duurt wel erg lang. Ik heb hier een internetpunt gevonden waar je gratis kan internetten. Er staan diverse mensen achter me die er ook op willen.

Zojuist met een groepje Fransen gesproken uit Dragignan, in de buurt van Le lac de Saint Croix. Dat was heel leuk, ze vonden dat ik toch nog aardig Frans spreek en dat we de omgeving waar zij wonen (de Verdon, Moustiers) kennen vonden ze ook wel heel apart.

De vakantie in één beeld

Epiloog
Ik wil het in dit naschrift niet over de terugreis hebben: die was te lang, duurde namelijk in totaal 32 uur! Wel vraag ik me af waarom ik eigenlijk deze weblog heb gemaakt. Er zit iets in van het vast willen houden van de vakantie-ervaringen. Maar we zijn bij de Borobudur geweest en een kernpunt van het boeddhisme is het belang van het loslaten zodat we volledig kunnen zijn in het hier-en-nu. Maar goed, misschien helpt deze weblog wel, juist door dit er allemaal op te zetten, het ook weer los te laten.

Ik heb mezelf de vraag gesteld of de kern van wat deze vakantie voor mij betekent in één beeld is te vangen. En ik kwam uit op de volgende foto, gemaakt aan het begin van de vakantie, in Bohorok:

Ik wil deze foto de volgende titel meegeven: 'Uit de kooi, maar toch er aan vast...!'

En nu is de aap uit de kooi en springt zij rond met haar nageslacht aan zich vastgeklemd!